کد مطلب:187881 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:224
پنج درس ارزشمند و آموزنده
1 - امام جعفر صادق علیه السلام حكایت نماید:
روزی پدرم - امام محمد باقر علیه السلام - فرمود: به خدا سوگند، بعضی روش هائی را چون: در آغوش گرفتن، روی زانو نشاندن، بوسیدن و اظهار محبت و مهربانی كردن، كه نسبت به بعضی از فرزندانم انجام می دهم.
با این كه می دانم شایسته آن محبت ها نیستند؛ بلكه دیگری شایسته و مستحق آن مهربانی ها و محبت ها است.
این برخورد یكسان من با آن ها به خاطر آن است كه آنچه برادران حضرت یوسف علیه السلام با وی انجام دادند، در بین فرزندان من واقع نشود.
و خداوند حكیم داستان حضرت یوسف علیه السلام را به عنوان درس و تنبیه بیان كرده است تا آن كه حسادت و كینه در خانواده ها و جامعه ما نباشد و آنچه بر سر یوسف علیه السلام آمد، بر فرزندان و برادران ما نیاید. [1] .
2 - همچنین حضرت صادق آل محمد صلوات الله علیهم حكایت فرمود: روزی شخصی نزد پدرم، امام محمد باقر علیه السلام آمد، پدرم از او سؤ ال نمود: آیا ازدواج كرده ای؟
آن شخص گفت: خیر.
پدرم فرمود: من دنیا و آنچه را كه در آن است، دوست ندارم اگر یك شب را بدون همسر باشم؛ بدان كه عظمت و فضیلت آن به قدری است كه دو ركعت نماز شخص متأهل افضل است از یك شبانه روز عبادت و روزه یك فرد مجرد.
و پس از آن پدرم، مبلغ هفتصد دینار به آن شخص داد و فرمود: با این پول ازدواج نما و توجه داشته باش كه رسول خدا صلی الله علیه و آله می فرماید: همسری انتخاب كنید كه هم شأن خودتان باشد كه در توسعه روزی مفید می باشد. [2] .
3 - روزی برادر امام محمد باقر علیه السلام به همراه بعضی از دوستانش وارد منزل آن حضرت شدند، همین كه نشستند، امام علیه السلام فرمود: برای هر چیزی حد و مرزی هست و سپس سفره غذا چیده شد.
یكی از افراد گفت: یابن رسول الله! برای این سفره هم حد و حدودی وجود دارد؟
حضرت فرمود: بلی.
افراد سؤال كردند: آن چیست؟
حضرت فرمود: آن كه هنگام شروع «بسم الله الرحمن الرحیم» بگوئی؛ و چون خواستند سفره را جمع كنند «الحمدلله» بگوئی؛ و دیگر آن كه هر كس از آنچه جلویش نهاده اند استفاده كند و چشم به جلوی دیگران نیندازد. [3] .
4 - یكی از اصحاب امام محمد باقر علیه السلام كه در كوفه، مكتب قرآن داشت و زنان را نیز آموزش می داد، روزی با یكی از زنان شاگرد خود شوخی لفظی كرد.
پس از گذشت چند روزی از این جریان، در مدینه منوره به ملاقات آن حضرت آمد.
و چون وارد منزل حضرت گردید، امام علیه السلام با تندی و خشم با او مواجه شد و فرمود: هر كه در خلوت مرتكب گناهی شود، از عقاب و قهر خداوند متعال در امان نخواهد بود؛ و سپس افزود: به آن زن چه گفتی؟
آن شخص از روی شرمساری و خجالت در حالت سكوت، با دست هایش، صورت خود را پوشاند؛ و آن گاه حضرت به او فرمود: دیگر چنین نكن و از كردار خویش توبه نما. [4] .
5 - امام جعفر صادق علیه السلام فرمود:
از پدرم، حضرت ابوجعفر، باقرالعلوم علیه السلام شنیدم، كه می فرمود: من در منزل از غلامان خود و نیز از اهل منزل مشكلات و سختی هائی را تحمل می كنم كه از حنظل - هندوانه ابوجهل - تلخ تر و بدتر می باشد.
و سپس حضرت فرمود: هر كه در مقابل ناملایمات و حرف های نابجای اهل منزل صبر و تحمل كند، ثواب روزه دار و شب زنده دار نصیبش می گردد و هم نشین با شهدائی می شود، كه در ركاب حضرت رسول صلی الله علیه و آله شهید شده باشند. [5] .
روزی پدرم - امام محمد باقر علیه السلام - فرمود: به خدا سوگند، بعضی روش هائی را چون: در آغوش گرفتن، روی زانو نشاندن، بوسیدن و اظهار محبت و مهربانی كردن، كه نسبت به بعضی از فرزندانم انجام می دهم.
با این كه می دانم شایسته آن محبت ها نیستند؛ بلكه دیگری شایسته و مستحق آن مهربانی ها و محبت ها است.
این برخورد یكسان من با آن ها به خاطر آن است كه آنچه برادران حضرت یوسف علیه السلام با وی انجام دادند، در بین فرزندان من واقع نشود.
و خداوند حكیم داستان حضرت یوسف علیه السلام را به عنوان درس و تنبیه بیان كرده است تا آن كه حسادت و كینه در خانواده ها و جامعه ما نباشد و آنچه بر سر یوسف علیه السلام آمد، بر فرزندان و برادران ما نیاید. [1] .
2 - همچنین حضرت صادق آل محمد صلوات الله علیهم حكایت فرمود: روزی شخصی نزد پدرم، امام محمد باقر علیه السلام آمد، پدرم از او سؤ ال نمود: آیا ازدواج كرده ای؟
آن شخص گفت: خیر.
پدرم فرمود: من دنیا و آنچه را كه در آن است، دوست ندارم اگر یك شب را بدون همسر باشم؛ بدان كه عظمت و فضیلت آن به قدری است كه دو ركعت نماز شخص متأهل افضل است از یك شبانه روز عبادت و روزه یك فرد مجرد.
و پس از آن پدرم، مبلغ هفتصد دینار به آن شخص داد و فرمود: با این پول ازدواج نما و توجه داشته باش كه رسول خدا صلی الله علیه و آله می فرماید: همسری انتخاب كنید كه هم شأن خودتان باشد كه در توسعه روزی مفید می باشد. [2] .
3 - روزی برادر امام محمد باقر علیه السلام به همراه بعضی از دوستانش وارد منزل آن حضرت شدند، همین كه نشستند، امام علیه السلام فرمود: برای هر چیزی حد و مرزی هست و سپس سفره غذا چیده شد.
یكی از افراد گفت: یابن رسول الله! برای این سفره هم حد و حدودی وجود دارد؟
حضرت فرمود: بلی.
افراد سؤال كردند: آن چیست؟
حضرت فرمود: آن كه هنگام شروع «بسم الله الرحمن الرحیم» بگوئی؛ و چون خواستند سفره را جمع كنند «الحمدلله» بگوئی؛ و دیگر آن كه هر كس از آنچه جلویش نهاده اند استفاده كند و چشم به جلوی دیگران نیندازد. [3] .
4 - یكی از اصحاب امام محمد باقر علیه السلام كه در كوفه، مكتب قرآن داشت و زنان را نیز آموزش می داد، روزی با یكی از زنان شاگرد خود شوخی لفظی كرد.
پس از گذشت چند روزی از این جریان، در مدینه منوره به ملاقات آن حضرت آمد.
و چون وارد منزل حضرت گردید، امام علیه السلام با تندی و خشم با او مواجه شد و فرمود: هر كه در خلوت مرتكب گناهی شود، از عقاب و قهر خداوند متعال در امان نخواهد بود؛ و سپس افزود: به آن زن چه گفتی؟
آن شخص از روی شرمساری و خجالت در حالت سكوت، با دست هایش، صورت خود را پوشاند؛ و آن گاه حضرت به او فرمود: دیگر چنین نكن و از كردار خویش توبه نما. [4] .
5 - امام جعفر صادق علیه السلام فرمود:
از پدرم، حضرت ابوجعفر، باقرالعلوم علیه السلام شنیدم، كه می فرمود: من در منزل از غلامان خود و نیز از اهل منزل مشكلات و سختی هائی را تحمل می كنم كه از حنظل - هندوانه ابوجهل - تلخ تر و بدتر می باشد.
و سپس حضرت فرمود: هر كه در مقابل ناملایمات و حرف های نابجای اهل منزل صبر و تحمل كند، ثواب روزه دار و شب زنده دار نصیبش می گردد و هم نشین با شهدائی می شود، كه در ركاب حضرت رسول صلی الله علیه و آله شهید شده باشند. [5] .
[1] مستدرك الوسائل: ج 15، ص 171، تفسير عياشي: ج 2، ص 166.
[2] عوالي اللئالي: ج 3، ص 282، ح 6.
[3] محاسن برقي: ص 431، ح 255.
[4] خرايج راوندي: ج 2، ص 594، ح 5 اختيار معرفة الرجال: ص 173، ح 295.
[5] ثواب الا عمال: ص 235، ح 1.